درياچه اروميه که تا همين چند سال اخير به نگين فيروزه اي ايران معروف بود، اين روزها، حال و روز خوشي ندارد؛ تقريباً دو سوم درياچه به طور کامل خشک شده و تبديل به کويري شور و بي حاصل گشته و اندک آب باقي مانده در وسط درياچه هم، به حدي ناچيز است که عمق درياچه را تا حد برکه اي کوچک کاهش داده است. تصاوير زير که مربوط به روزهاي اخير است، گويا و البته غم انگيز هستند:
اينجا زماني آبي آبي بود
اين همان جاده اي است که وسط درياچه احداث کرده اند
سمت راست تصوير ، جاده را مي بينيد و سمت چپ ، دريايي که ديگر وجود ندارد
براي ساخت جاده ، اين سنگ ها را از کوهي که در دورنماي تصوير مي بينيد کندند و وسط درياچه ريختند آنقدر که سنگ ها به اعماق درياچه فرورفتند و از آب بيرون زدند
ساختن جاده قريب به 30 سال طول کشيد
و هنگامي به بهره برداري رسيد که درياچه خشک شده بود!
کيلومترها دور از ساحل اين وضع را دارند ؛ دريغ از يک قطره آب!
وسط هاي درياچه ، هنوز کمي آب وجود دارد که اين روزها با پديده عجيبي روبرو شده : درياچه کف کرده است!
باقي مانده آب درياچه بخار مي شود و آنچه باقي مي ماند ، حجم انبوهي از نمک است
نقشه ها را بايد اصلاح کرد: به جاي درياچه اروميه بنويسيد "کوير اروميه"
